MZ-11-O

Autorem tego traktatu religijnego jest rabin Natan Landau (1840–1906), który był przewodniczącym Sądu Rabinackiego w Oświęcimiu. Na karcie widoczna jest pieczęć jego syna, Lesera, także oświęcimskiego rabina. Leserowie to rodzina z rabinackimi tradycjami, której członkowie pełnili niezwykle istotne fukncje w życiu lokalnej społeczności żydowskiej. Rabin Leser Landau (1868–1938) przez 21 lat sprawował prestiżową funkcję asesora rabinackiego w Gminie Żydowskiej w Oświęcimiu, czyli formalnie był zastępcą głównego rabina. Obaj rabini byli związani także ze Stowarzyszeniem Religijno-Humanitarnym Kowea Itim La-Tora (hebr. wyznaczający czasy Tory), założonym w 1902 roku. Stowarzyszenie liczyło kilkudziesięciu członków, a jego wieloletnim prezesem był Mojżesz Henoch Guttman, a później Mojżesz Dawid Landau. Od 1905 roku stowarzyszenie posiadało własną synagogę pod tą samą nazwą przy ulicy Żydowskiej w Oświęcimiu. Nieistniejący już dziś budynek znajdował się poniżej Wielkiej Synagogi, po lewej stronie mykwy (tj. łaźni rytualnej). Obok niej, przy wejściu do części dla kobiet, znajdował się dwupiętrowy budynek przeznaczony dla klei kodesz, czyli religijnych funkcjonariuszy gminy. Na pierwszym piętrze mieszkał Natan Landau z rodziną, a po jego śmierci jego syn, Leser. Drugie piętro zajmował Alter Steiner, długoletni szames (hebr. sługa, woźny) Wielkiej Synagogi. Tuż przed wybuchem II wojny światowej znajdował się tam także cheder prowadzony przez Szlomkego Ratha. Rabin (hebr. mój mistrz, nauczyciel) to przewodnik duchowy gminy żydowskiej, autorytet religijny w zakresie Prawa Mojżeszowego, posiadający certyfikat (tzw. smicha), upoważniający do pełnienia tej roli. Rabin sprawuje m.in. funkcje sądownicze, nadzoruje nauczanie w szkole, udziela ślubów, nakłada klątwy (tzw. cherem). Jest powoływany i odwoływany przez członków gminy.