MZ-433-D

Jest to zaświadczenie potwierdzające, że Maurycy Bodner do kwietnia 1946 roku stał na czele Komitetu Żydowskiego w Oświęcimiu. Lokalny komitet był oddziałem Centralnego Komitetu Żydów w Polsce (1944–1950). Z założenia była to organizacja świecka i stanowiła polityczną reprezentację Żydów polskich, w skład której wchodzili reprezentanci rozmaitych partii politycznych. Praca organizacji, a w szczególności komitetów lokalnych, skupiała się na pomocy materialnej, aprowizacyjnej oraz mieszkaniowej ocalałym. Maurycy Bodner, po wyzwoleniu z obozu Gross Rosen, był jednym z pierwszych Żydów, którzy wrócili do Oświęcimia. Tu też poznał swoją przyszłą żonę, Lolę, która pojawiła się w mieście w marcu 1945 roku i nie spotkała się z przyjaznym przyjęciem ze strony dawnych sąsiadów. Lola urodziła się w 1927 roku w Oświęcimiu. Wraz z rodziną mieszkała na ulicy Jagiellońskiej 42–44, na Starych Stawach, gdzie jej rodzice – Natan Silbiger-Haber i Ewa Holtzer – prowadzili cegielnię i posiadali pola uprawne. Lola uczęszczała do szkoły podstawowej im. Królowej Jadwigi. W 1941 roku wraz z rodzicami i dwojgiem rodzeństwa została wysiedlona do Sosnowca. Lola przeszła przez kilka niemieckich obozów pracy, m.in. Saybusch, Annaberg, Märzdorf. Przez większość tego okresu była razem ze swoją siostrą Mirką. Na początku 1945 roku obie siostry wraz z innymi więźniarkami uciekły z obozu pracy Christianstadt, robiąc podkop pod ogrodzeniem. Do czasu nadejścia wojsk radzieckich Lola i Mirka ukrywała się u niemieckiej rodziny w Grünbergu. Maurycy i Lola pobrali się po wojnie w Oświęcimiu i adoptowali małego Mieczysława, ofiarę eksperymentów pseudomedycznych w KL Auschwitz, prowadzonych przez dr. Mengele. Bodnerowie wyjechali z Oświęcimia w 1946 roku. Przez Cieszyn i Pragę dotarli do Monachium. W 1949 roku wyemigrowali z Niemiec do Izraela. W Izraelu Lola zajmowała się domem, a Maurycy prowadził fabrykę zabawek, a potem pracował w zakładach lotniczych w Lod.