MZ-441-D

List Zygmunta Zylka Königsbergera z niemieckiego Deggendorfu do rodziny Liebermannów w Oświęcimiu z 1947 roku. Moi Drodzy! Ponieważ długo nie otrzymywałem wiadomości od Was, pisałem list do p. Drucksowej i także do Lotusi. W liście tym zasięgałem rady w sprawie wyjazdu aliją „b”. List ten, ktory dziś otrzymałem, potwierdził tylko moją decyzję. Chcę bowiem, z końcem kwietnia lub początkiem maja, rozpocząć przymusową turystykę, gdyż nie widzę innej możliwości, by wreszcie rozpocząć  normalny tryb życia, gdyż życie na walizkach, które prowadzę prawie że od 1939, już mi bardzo zbrzydło. […] Moi kuzynowie Goldberdzy pewno wyjadą jednym transportem, wcześniej. […] Obecnie przygotowuję się już do wyjazdu, a tu załatwiam sprawy lekarskie, doprowadzam do porządku moje uzębienie. Za ostatnie posiadane marki […] szyję sobie silne ubranie, by wytrzymało tarapaty podróży, gdyż moje dwa przywiezione z Polski są już mocno sfatygowane, gdyż były zrobione jeszcze z wojennego materiału. […] Z okazji zbliżających się Świąt, życzę Wam wszystkiego najlepszego. Przy sederze, przy pierwszym kieliszku wina, będę myślami z Wami. Kończąc tę paplaninę zasyłam Wszystkim moc najserdeczniejszych pozdrowień i życzę jeszcze raz wszystkiego najlepszego. Zawsze ten sam Zylek Przed wybuchem II wojny światowej Liebermannowie oraz spokrewnieni z nimi Druksowie byli współwłaścicielami położonej w Brzezince Fabryki Papy Dachowej Emila Kuźnickiego (założonej w 1888 roku). W 1939 roku obie rodziny uciekły przed nadciągającą wojną na Wschód. Ich odyseja wiodła przez Lwów, obozy pracy w głębi ZSRR (Kozmodiemjańsk w Republice Maryjskiej oraz Omsk na Syberii), aż do Uzbekistanu (Taszkient i Samarkanda). Druksowie – Iro, Łucja i ich dzieci Adam i Elinoar – trafili wraz z Armią Polską Generała Andersa do Teheranu i Bagdadu. Do Palestyny dotarli ostatecznie 31 grudnia 1942 roku. Natomiast Joachim (1876–1950) i Józefina (1879–1958) Liebermannowie z uwagi na swój podeszły wiek pozostali w Samarkandzie, a po zakończeniu wojny wrócili na krótko do Oświęcimia. Ostatecznie dołączyli do reszty rodziny po wojnie w 1947 roku.